Pia van Egmond, pseudoniem van emeritus lid Loes van Kempen, schreef een dystopische roman over ouderendiscriminatie in 2050, op sociaal en medisch gebied: Tijd om te gaan.

In dit boek heeft de schrijfster er tevens naar gestreefd het specialisme radiotherapie grotere bekendheid te geven.

De roman speelt in 2050, als de huidige veertigers oud zijn en Nederland ernstig is verarmd door nucleaire aanslagen op grote industriegebieden. De hoofdpersoon werkt als medisch specialist op een afdeling radiotherapie in een groot ziekenhuis. Hierdoor spelen door het hele boek heen, diverse scènes zich op een dergelijke afdeling af. Ook de therapie, de toestellen en de medewerkers komen op een, voor een leek zo duidelijk mogelijke wijze aan bod.

Het verhaal zelf is een spannend relaas over de gevolgen van de extreme hardheid ten aanzien van ouderen, die in 2050 als paria's uit de steden worden verjaagd. Het gaat echter ook over liefde en vriendschap tussen de leden van de groep die tracht hen te helpen. De schrijfster was ervan overtuigd dat een roman over het onderwerp ouderendiscriminatie, alleen een groot publiek zou aanspreken in uitgesproken boeiende vertelling.
Het idee een afdeling radiotherapie als decor te gebruiken ontstond doordat de auteur voor haar pensioen zelf werkte als radiotherapeut, en tevens omdat er ooit al eens een dergelijke roman was verschenen op verzoek van de beroepsgroep anesthesiologie. Hierin is een anesthesiste de hoofdpersoon (De Verdovers van Anna Enquist).

Tijd om te gaan is geschreven onder het pseudoniem Pia van Egmond en uitgegeven bij uitgeverij In De Knipscheer in Haarlem.
Het is te vinden op de internetsite van In De Knipscheer, en te koop of te bestellen in alle grote boekhandels. Voorts is het aanwezig in alle grote bibliotheken.
ISBN 978-94-93214-77-4

(1), M.L. van Kempen-Harteveld, PhD, gepensioneerd radiotherapeut-oncoloog